از صوفی گری تا افراطی گری افراط گرایی دینی در اندونزی و تأثیر آن بر سنت گرایان صوفی مسلک

امروزه، دامنه رشد نمونه های خشن افراط گرایی اسلامی در خاورمیانه، غرب آسیا و آفریقا محصور نمانده و دیگر مناطق جهان اسلام، چون آسیای جنوب شرقی نیز به سمت خشونت و افراط گرایی مذهبی تمایل پیدا کرده اند. اسلام رایج در این منطقه همواره شهره به اسلام خندان و ماهیت باورهای تاریخی ملت های این منطقه، به دلیل سابقه و حضور طولانی جریان های دینی و مذهبی معنا گرا و اخلاق محور همانند بودیسم، هندوییسم و تصوّف اسلامی، آمیخته و مشحون از بردباری و تسامح بوده است. ظهور ده ها سازمان افراطی اسلام گرا طی سال های اخیر در این منطقه، رشد نابردباری مذهبی، به ویژه در منازعات مذهبی شیعه و سنّی، همچنین پیوستن صدها تن از جوانان مسلمان اندونزیایی و مالزیایی به داعش، نمونه ای از قرائن و شواهد موجود برای اثبات این ادعاست. نکته حائز اهمیت دیگر، موج افراط گرایی در شرق آسیاست که توانسته بسیاری از جریان های سنّت گرا و صوفی مسلک اندونزی با ماهیت ضد وهابی را تحت تأثیر خود قرار دهد و آنان را به تغییر رویکرد از صوفی گری و اسلام اعتدالی به گرایش های سلفی و افراطی تشویق نماید. این مقاله در صدد است تا  چالش های فرهنگی افراط گرایانه را در اندونزی بررسی کرده، و عوامل و عناصر درونی و بیرونی ظهور و گسترش افراط گرایی دینی و همچنین تحولات فکری و فرهنگی منجر به ظهور و رشد افراط گرایی را در میان سنّت گرایان مسلمان این کشور تحلیل نماید.